บันทึกหลังเรียนครั้งที่  9

วัน พุธ ที่ 19 เมษายน 2560

เนื้อหาที่เรียนรู้

การเขียนแผน IEP

องค์ประกอบ

1.ข้อมูลทั่วไป

2.ข้อมูลด้านการแพทย์หรือด้านสุขภาพ

3.ข้อมูลด้านการศึกษา

4.ข้อมูลอื่นๆที่จำเป็น

5.การวางแผนการจัดการศึกษา

นักศึกษาทุกคนลองเขียนแผน IEP  

อาจารย์นำตัวอย่างแผนกราฟฟิครูปภาพมาให้นักศึกษาลองศึกษาดูเป็นแนวทาง

ประเมินตนเอง

มาเรียยนตรงเวลา
แต่งตัวถูกต้องตามระเบียบ

ตั้งใจเรียนและทำงานที่ได้รับมอบหมาย

ประเมินเพื่อน

เพื่อนๆตั้งใจเรียนแต่งตัวถูกต้องตามระเบียบและตั้งใจฟังที่อาจารย์สอน

ประเมินอาจารย์ 

อาจารย์สอนเข้าใจง่ายใช้คำเหมาะสมนักศึกษาสอนสนุกไม่น่าเบื่อ

บันทึกหลังเรียนครั้งที่  8
วัน พุธ ที่ 29 มีนาคม 2560

เนื้อหาที่เรียนรู้

    โปรแกรมการศึกษาเฉพาะบุคคล (Individualized Education Program)

แผน IEP

•แผนการศึกษาที่ร่างขึ้น

•เพื่อให้เด็กพิเศษแต่ละคนได้รับการสอน และการช่วยเหลือฟื้นฟูให้เหมาะสมกับความต้องการและ ความสามารถของเขา

•ด้วยการจัดสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการเรียนรู้ของเด็ก

•โดยระบุเวลาเริ่มต้นและสิ้นสุดการใช้แผนและวิธีการวัดประเมินผลเด็ก

การเขียนแผน IEP

•คัดแยกเด็กพิเศษ

•ครูต้องรู้ว่าเด็กมีปัญหาอะไร

•ประเมินพัฒนาการเด็กเป็นระยะ จะทำให้ทราบว่าจะต้องเริ่มช่วยเหลือเด็กจากจุดไหน ในทักษะใด

•เด็กสามารถทำอะไรได้  / เด็กไม่สามารถทำอะไรได้

•แล้วจึงเริ่มเขียนแผน IEP

IEP ประกอบด้วย

•ข้อมูลส่วนตัวของเด็ก

•ระบุว่าเด็กมีความจำเป็นต้องได้รับบริการพิเศษอะไรบ้าง

•การระบุความสามารถของเด็กในขณะปัจจุบัน

•เป้าหมายระยะยาวประจำปี / ระยะสั้น

•ระบุวัน เดือน ปี ที่เริ่มทำการสอน และคาดคะเนการสิ้นสุดของแผน

•วิธีการประเมินผล

                      

ประโยชน์ต่อเด็ก

•ได้เรียนรู้ตามความสามารถของตน

•ได้มีโอกาสพัฒนาตามศักยภาพของตน

•ได้รับการศึกษาและฟื้นฟูอย่างต่อเนื่องและเหมาะสม

•ถ้าเด็กเข้าเรียนในโรงเรียนจะไม่ถูกจัดเข้าชั้นเรียนเฉยๆ

ประโยชน์ต่อครู

•เป็นแนวทางการจัดการเรียนการสอนที่ตรงกับความสามารถและความต้องการของเด็ก

•เป็นแนวทางในการเลือกสื่อการสอนและวิธีการสอนให้เหมาะกับเด็ก

•ปรับเปลี่ยนได้เมื่อความต้องการเปลี่ยนแปลงไป

•เป็นแนวทางในการประเมินผลการเรียนและการเขียนรายงานพัฒนาการความก้าวหน้าของเด็ก

•ตรวจสอบและประเมินได้เป็นระยะ

ประโยชน์ต่อผู้ปกครอง

•ได้มีส่วนร่วมในการจัดทำแผนการเรียนรายบุคคล เพื่อให้เด็กได้พัฒนาความสามารถได้สูงสุดตาม

ศักยภาพ

•ทราบร่วมกับครูว่าจะฝึกลูกของตนอย่างไร

•เกิดความร่วมมือในการพัฒนาเด็ก มีการติดต่อสื่อสารกันอย่างต่อเนื่อง และใกล้ชิดระหว่างบ้านกับ

โรงเรียน

ขั้นตอนการจัดทำแผนการศึกษารายบุคคล

1. การรวบรวมข้อมูล

•รายงานทางการแพทย์

•รายงานการประเมินด้านต่างๆ

•บันทึกจากผู้ปกครอง ครู และผู้ที่เกี่ยวข้อง

2. การจัดทำแผน

•ประชุมผู้ที่เกี่ยวข้อง

•กำหนดจุดมุ่งหมายระยะยาวและระยะสั้น

•กำหนดโปรแกรมและกิจกรรม

•จะต้องได้รับการรับรองแผนการศึกษาเฉพาะบุคคลจากทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง

การกำหนดจุดมุ่งหมาย

•ระยะยาว

•ระยะสั้น

จุดมุ่งหมายระยะยาว

•กำหนดให้ชัดเจน แม้จะกว้าง

       –น้องนุ่นช่วยเหลือตนเองได้

       –น้องดาวร่วมมือกับผู้อื่นได้ดีขึ้น

       –น้องริวเข้ากับเพื่อนคนอื่นๆได้

จุดมุ่งหมายระยะสั้น

•ตั้งให้อยู่ภายใต้จุดมุ่งหมายหลัก

•เป็นพฤติกรรมที่เด็กสามารถทำได้ในระยะ 2-3 วัน หรือ 2-3 สัปดาห์

•จะสอนใคร

•พฤติกรรมอะไร

•เมื่อไหร่ ที่ไหน (ที่พฤติกรรมนั้นจะเกิด)

•พฤติกรรมนั้นต้องดีขนาดไหน

          ใคร  อะไร เมื่อไหร่ / ที่ไหน    ดีขนาดไหน 

3. การใช้แผน

•เมื่อแผนเสร็จสมบูรณ์ ครูจะนำไปใช้โดยจะใช้แผนระยะสั้น

•นำมาทำเป็นจุดประสงค์เชิงพฤติกรรม

•แยกย่อยขั้นตอนการสอนให้เหมาะกับเด็ก

•จัดเตรียมสื่อและจัดกิจกรรมการเรียนการสอน

ต้องมีการสังเกตเก็บรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับเด็กและความสามารถ โดยคำนึงถึง

1.ขั้นตอนพัฒนาการของเด็กปกติ

2.ตัวชี้วัดพื้นฐานที่เกี่ยวกับปัญหาของพัฒนาการเด็ก

3.อิทธิพลของสิ่งแวดล้อมของเด็กและผู้ใหญ่ที่มีผลต่อการแสดงออกของเด็ก

4. การประเมินผล

•โดยทั่วไปจะประเมินภาคเรียนละครั้ง หรือย่อยกว่านั้น

•ควรมีการกำหนดวิธีการประเมิน และเกณฑ์วัดผล

** การประเมินในแต่ละทักษะหรือแต่ละกิจกรรม   อาจใช้วิธีวัดและกำหนดเกณฑ์แตกต่างกัน**

      กิจกรรมต่อมาคือ " มือของฉัน "กติกาคือ  ให้นักศึกษาวาดรูปมือลายมือของตนด้วยข้างที่ไม่ถนัดให้เหมือนที่สุดโดยที่ไม่ดู  เพื่อที่จะดูว่า ของที่อยู่กับเราทุกวันเราจะสังเกตและจดจำได้มากเพียงใด พอวาดเสร็จอาจารย์ก็จะคละกันแล้วให้เพื่อนตามหาเจ้าของลายมือ

         กิจกรรม  " วงกลมหลากสี  "อาจารย์ให้นักศึกษานำสีเทียนมาวาดรูปเป็นรูปวงกลมสีอะไรก็ได้ตามใจชอบ  แล้วทายนิสัยจากสีที่เราเอามาวาด  ว่าลึกๆแล้วเราเป็นคนยังไง    จากนั้น  ทุกคนก็เอาผลงานไปติดที่กระดานหน้าห้องที่ต้นไม้ที่อาจารย์เตรียมมาไว้ให้

ประเมินตนเอง

มาเรียยนตรงเวลา

แต่งตัวถูกต้องตามระเบียบ

ตั้งใจเรียนและทำงานที่ได้รับมอบหมาย

ประเมินเพื่อน

เพื่อนๆตั้งใจเรียนแต่งตัวถูกต้องตามระเบียบและตั้งใจฟังที่อาจารย์สอน

ประเมินอาจารย์ 

อาจารย์สอนเข้าใจใช้คำพูดที่เข้าใจง่ายเป็นกันเองกับนักศึกษาและสอนสนุกไม่น่าเบื่อ

บันทึกหลังเรียนครั้งที่  7

วัน พุธ ที่ 22 มีนาคม 2560

เนื้อหาที่เรียนรู้

การส่งเสริมพัฒนาการและการปรับพฤติกรรมเด็กปฐมวัยที่มีความต้องการพิเศษเด็กปฐมวัยที่มีความต้องการพิเศษ

1. การฟื้นฟูสมรรถภาพทางการศึกษา

2.การฟื้นฟูสมรรถภาพทางสังคม

3. การบำบัดทางเลือก

การสื่อความหมายทดแทน (Augmentative and Alternative Communication ; AAC)

•  การรับรู้ผ่านการมอง (Visual Strategies)

•  โปรแกรมแลกเปลี่ยนภาพเพื่อการสื่อสาร (Picture Exchange Communication System; PECS)

•  เครื่องโอภา (Communication Devices)

•  โปรแกรมปราศรัย

Picture Exchange Communication System (PECS)

บทบาทของครู

   •ตำแหน่งการนั่งของเด็กไม่ควรให้นั่งติดหน้าต่างหรือประตู

   •ให้เด็กนั่งแถวหน้าสุดใกล้โต๊ะครู

   •จัดให้เด็กนั่งติดกับนักเรียนที่ไม่ค่อยเล่น ไม่ค่อยคุยในระหว่างเรียน

   •ให้เด็กมีกิจกรรม เปลี่ยนอิริยาบถบ้าง 

การส่งเสริมทักษะต่างๆของเด็กพิเศษ

1. ทักษะทางสังคม

   •เด็กพิเศษที่ขาดทักษะทางสังคม ไม่ได้มีสาเหตุมาจากการพ่อแม่

   •การอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดีไม่ได้เป็นเครื่องรับประกันว่าเด็กจะมีพัฒนาการต่างๆอย่างมีความสุข

กิจกรรมการเล่น

  •การเล่นเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งต่อการเรียนรู้ทักษะทางสังคม

  •เด็กจะสนใจกันเองโดยอาศัยการเล่นเป็นสื่อ

  •ในช่วงแรกๆ เด็กจะไม่มองเด็กคนอื่นเป็นเพื่อน  แต่เป็นอะไรบางอย่างที่น่าสำรวจ สัมผัส ผลัก ดึง

ยุทธศาสตร์การสอน

•เด็กพิเศษหลายๆคนไม่รู้วิธีเล่น  ไม่รู้ว่าจะเล่นอย่างไร

•ครูเริ่มต้นจากการสังเกตเด็กแต่ละคนอย่างเป็นระบบ

•จะบอกได้ว่าเด็กมีทักษะการเล่นแบบใดบ้าง

•ครูจดบันทึก

•ทำแผน IEP

การกระตุ้นการเลียนแบบและการเอาอย่าง

•วางแผนกิจกรรมการเล่นไว้หลายๆอย่าง

•คำนึงถึงเด็กทุกๆคน

•ให้เด็กเล่นเป็นกลุ่มเล็กๆ 2-4 คน

•เด็กปกติทำหน้าที่เหมือน “ครู” ให้เด็กพิเศษ

ครูปฏิบัติอย่างไรขณะเด็กเล่น

•อยู่ใกล้ๆ และเฝ้ามองอย่างสนใจ

•ยิ้มและพยักหน้าให้ ถ้าเด็กหันมาหาครู

•ไม่ชมเชยหรือสนใจเด็กมากเกินไป

•เอาวัสดุอุปกรณ์มาเพิ่ม เพื่อยืดเวลาการเล่น

•ให้ความคิดเห็นที่เป็นแรงเสริม

การให้แรงเสริมทางสังคมในบริบทที่เด็กเล่น

•ครูพูดชักชวนให้เด็กร่วมเล่นกับเพื่อน

•ทำโดย “การพูดนำของครู”

ช่วยเด็กทุกคนให้รู้กฎเกณฑ์

•ไม่ง่ายสำหรับเด็กพิเศษ

•การให้โอกาสเด็ก

•เด็กพิเศษต้องเรียนรู้สิทธิต่างๆเหมือนเพื่อนในห้อง

•ครูต้องไม่ใช้ความบกพร่องของเด็กพิเศษเป็นเครื่องต่อรอง

2. ทักษะภาษา

การวัดความสามารถทางภาษา

•เข้าใจสิ่งที่ผู้อื่นพูดไหม

•ตอบสนองเมื่อมีคนพูดด้วยไหม

•ถามหาสิ่งต่างๆไหม

•บอกเล่าเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นไหม

•ใช้คำศัพท์ของตัวเองกับเด็กคนอื่นไหม

การออกเสียงผิด / พูดไม่ชัด

•การพูดตกหล่น

•การใช้เสียงหนึ่งแทนอีกเสียง

•ติดอ่าง

การปฏิบัติของครูและผู้ใหญ่

•ไม่สนใจการพูดซ้ำหรือการออกเสียงไม่ชัด

•ห้ามบอกเด็กว่า  “พูดช้าๆ”   “ตามสบาย”   “คิดก่อนพูด”

•อย่าขัดจังหวะขณะเด็กพูด

•อย่าเปลี่ยนการใช้มือข้างที่ถนัดของเด็ก

•ไม่เปรียบเทียบการพูดของเด็กกับเด็กคนอื่น

•เด็กที่พูดไม่ชัดอาจเกี่ยวข้องกับการได้ยิน

ทักษะพื้นฐานทางภาษา

•ทักษะการรับรู้ภาษา

•การแสดงออกทางภาษา

•การสื่อความหมายโดยไม่ใช้คำพูด

ความรับผิดชอบของครูปฐมวัย

•การรับรู้ภาษามาก่อนการแสดงออกทางภาษา

•ภาษาที่ไม่ใช่คำพูดมาก่อนภาษาพูด

•ให้เวลาเด็กได้พูด

•คอยให้เด็กตอบ (ชี้แนะหากจำเป็น)

•เป็นผู้ฟังที่ดีและโตต้อบอย่างฉับไว (ครูไม่พูดมากเกินไป)

•เด็กไม่ได้เรียนรู้ภาษาจากการฟังเพียงอย่างเดียว

•ให้เด็กทำกิจกรรมกลุ่ม เด็กพิเศษได้มีแบบอย่างจากเพื่อน

•กระตุ้นให้เด็กบอกความต้องการของตนเอง (ครูไม่คาดการณ์ล่วงหน้า)

•เน้นวิธีการสื่อความหมายมากกว่าการพูด

•ใช้คำถามปลายเปิด

•เด็กพิเศษรับรู้มากเท่าไหร่ ยิ่งพูดได้มากเท่านั้น

•ร่วมกิจกรรมกับเด็ก

3. ทักษะการช่วยเหลือตนเอง

เรียนรู้การดำรงชีวิตโดยอิสระให้มากที่สุด

การกินอยู่   การเข้าห้องน้ำ    การแต่งตัว    กิจวัตรต่างๆในชีวิตประจำวัน

•เด็กอยากช่วยเหลือตนเอง

•อยากทำงานตามความสามารถ

•เด็กเลียนแบบการช่วยเหลือตนเองจากเพื่อน เด็กที่โตกว่า และผู้ใหญ่ความสำเร็จเป็นสิ่งสำคัญ

•การได้ทำด้วยตนเอง

•เชื่อมั่นในตนเอง

•เรียนรู้ความรู้สึกที่ดี

หัดให้เด็กทำเอง

•ไม่ช่วยเหลือเกินความจำเป็น (ใจแข็ง)

•ผู้ใหญ่มักทำสิ่งต่างๆให้เด็กมากเกินไป

•ทำให้แม้กระทั่งสิ่งที่เด็กสามารถทำได้เองหากให้เวลาเขาทำ

•“ หนูทำช้า ”  “ หนูยังทำไม่ได้ ”

จะช่วยเมื่อไหร่

•เด็กก็มีบางวันที่ไม่อยากทำอะไร , หงุดหงิด , เบื่อ , ไม่ค่อยสบาย

•หลายครั้งเด็กจะขอความช่วยเหลือในสิ่งที่ได้เรียนรู้ไปแล้ว

•เด็กรู้สึกว่ายังมีผู้ใหญ่ที่พึ่งได้ แต่ต้องได้รับความช่วยเหลือเฉพาะสิ่งที่เด็กต้องการ

•มักช่วยเด็กในช่วงกิจกรรม

•รู้ว่าเมื่อไหร่จะเปลี่ยนงาน

•มีอุปกรณ์ไว้สับเปลี่ยนใกล้มือ

•เตรียมทุกอย่างให้พร้อมก่อนเด็กมาถึง

•พูดในทางที่ดี

•จัดกิจกรรมให้เด็กได้เคลื่อนไหว

•ทำบทเรียนให้สนุก

4. ทักษะพื้นฐานทางการเรียน

เป้าหมาย

•การช่วยให้เด็กแต่ละคนเรียนรู้ได้ 

•มีความรู้สึกดีต่อตนเอง

•เด็กรู้สึกว่า “ฉันทำได้”

•พัฒนาความกระตือรือร้น อยากรู้อยากเห็น

•อยากสำรวจ อยากทดลอง

ช่วงความสนใจ

•ต้องมีก่อนการเรียนรู้อื่นๆ

•จดจ่อต่อกิจกรรมในช่วงเวลาหนึ่งได้นานพอสมควร

การเลียนแบบ

การทำตามคำสั่ง คำแนะนำ

•เด็กได้ยินสิ่งที่ครูพูดชัดหรือไม่

•เด็กเข้าใจคำศัพท์ที่ครูใช้หรือไม่

•คำสั่งยุ่งยากซับซ้อนไปหรือไม่

การรับรู้ การเคลื่อนไหว

•ได้ยิน เห็น สัมผัส ลิ้มรส กลิ่น

•ตอบสนองอย่างเหมาะสม

การควบคุมกล้ามเนื้อเล็ก

•การกรอกน้ำ ตวงน้ำ

•ต่อบล็อก

•ศิลปะ

•มุมบ้าน

•ช่วยเหลือตนเอง

ความจำ

•จากการสนทนา

•เมื่อเช้าหนูทานอะไร

•แกงจืดที่เรากินใส่อะไรบ้าง

•จำตัวละครในนิทาน

•จำชื่อครู เพื่อน

•เล่นเกมทายของที่หายไป

การวางแผนการเตรียมพื้นฐานทางวิชาการ

•จัดกลุ่มเด็ก

•เริ่มต้นเรียนรู้โดยใช้ช่วงเวลาสั้นๆ

•ให้งานเด็กแต่ละคนอย่างชัดเจนว่าต้องทำที่ไหน

•ติดชื่อเด็กตามที่นั่ง

•ใช้อุปกรณ์ที่เด็กคุ้นเคย

•ใช้อุปกรณ์ที่เด็กคุ้นเคย

•บันทึกว่าเด็กชอบอะไรที่สุด

ประเมินตนเอง

มาเรียยนตรงเวลา

แต่งตัวถูกต้องตามระเบียบ

ตั้งใจเรียนและทำงานที่ได้รับมอบหมาย

ประเมินเพื่อน

เพื่อนๆตั้งใจเรียนแต่งตัวถูกต้องตามระเบียบและตั้งใจฟังที่อาจารย์สอน

ประเมินอาจารย์ 

อาจารย์สอนเข้าใจง่ายใช้คำเหมาะสมนักศึกษาสอนสนุกไม่น่าเบื่อ

บันทึกหลังเรียนครั้งที่  6

วัน พุธ ที่ 15 มีนาคม 2560

เนื้อที่เรียนรู้

รูปแบบการจัดการศึกษา

-การศึกษาปกติทั่วไป (Regular Education)

-การศึกษาพิเศษ (Special Education)

-การศึกษาแบบเรียนร่วม  (Integrated Education หรือ Mainstreaming)

-การศึกษาแบบเรียนรวม  (Inclusive Education)

การจัดการศึกษาสำหรับเด็กที่มีความต้องการพิเศษ

          เด็กที่มีความต้องการพิเศษทุกคนสามารถเรียนรู้และพัฒนาได้ถ้าได้รับโอกาสในการเรียนรู้ที่เหมาะสมกับความต้องการพิเศษของเขา

ความหมายของการศึกษาแบบเรียนร่วม (Integrated Education หรือ Mainstreaming)

การจัดให้เด็กพิเศษเข้าไปในระบบการศึกษาทั่วไป มีกิจกรรมที่ให้เด็กพิเศษกับเด็กทั่วไปได้ทำร่วมกันใช้ช่วงเวลาช่วงใดช่วงหนึ่งในแต่ละวันครูปฐมวัยและครูการศึกษาพิเศษร่วมมือกัน

การเรียนร่วมบางเวลา (Integration)

-การจัดให้เด็กพิเศษเรียนในโรงเรียนปกติในบางเวลา

-เด็กพิเศษได้มีโอกาสแสดงออก และมีปฏิสัมพันธ์ที่ดีกับเด็กปกติ

-เป็นเด็กพิเศษที่มีความพิการระดับปานกลางถึงระดับมาก จึงไม่อาจเรียนร่วมเต็มเวลาได้

การเรียนร่วมเต็มเวลา (Mainstreaming)

-การจัดให้เด็กพิเศษเรียนในโรงเรียนปกติตลอดเวลาที่เด็กอยู่ในโรงเรียน

-เด็กพิเศษได้รับการจัดกระบวนการเรียนรู้และบริการนอกห้องเรียนเหมือนเด็กปกติ

-มีเป้าหมายเพื่อให้เด็กเข้าใจซึ่งกันและกัน ตอบสนองความต้องการซึ่งกันและกันและมีปฏิสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน

-เด็กปกติจะยอมรับความหลากหลายของมนุษย์ เข้าใจว่าคนเราเกิดมาไม่จำเป็นต้องเหมือนกันทุกอย่าง ท่ามกลางความแตกต่างกัน มนุษย์เราต้องการความรัก ความสนใจ ความเอาใจใส่เช่นเดียวกันทุกคน

ความหมายของการศึกษาแบบเรียนรวม (Inclusive Education)

-การศึกษาสำหรับทุกคน

-รับเด็กเข้ามาเรียนรวมกันตั้งแต่เริ่มเข้ารับการศึกษา

-จัดให้มีบริการพิเศษตามความต้องการของแต่ละบุคคล

ความสำคัญของการศึกษาแบบเรียนรวมสำหรับเด็กปฐมวัย

-ปฐมวัยเป็นช่วงเวลาสำคัญที่สุดของการเรียนรู้

-“สอนได้”

-เป็นการจัดการศึกษาสำหรับเด็กพิเศษที่มีขีดจำกัดน้อยที่สุด

บทบาทครูปฐมวัยในห้องเรียนรวม

-ครูไม่ควรวินิจฉัย

-ครูไม่ควรตั้งชื่อหรือระบุประเภทเด็ก

-ครูไม่ควรบอกพ่อแม่ว่าเด็กมีบางอย่างผิดปกติ

-ครูทำอะไรบ้าง

-ครูสามารถชี้ให้เห็นถึงพฤติกรรมของเด็กในเรื่องที่เกี่ยวกับพัฒนาการต่างๆ

-ให้ข้อแนะนำในการหาบุคลากรที่เหมาะสมในการประเมินผลหรือวินิจฉัย

-สังเกตเด็กอย่างมีระบบ

-จดบันทึกพฤติกรรมเด็กเป็นช่วงๆ

ข้อควรระวังในการปฏิบัติ

-ครูต้องไวต่อความรู้สึกและตัดสินใจล่วงหน้าได้

-ประเมินให้น้ำหนักความสำคัญของเรื่องต่างๆได้

-พฤติกรรมบางอย่างของเด็กไม่ได้ปรากฏให้เห็นเสมอไป

กิจกรรมวาดรูปดอกบัว  โดยให้นักศึกษาวาดภาพดอกบัวให้เหมือนกับแบบแล้วอธิบายสิ่งที่เห็นจากภาพ เพื่อที่จะสอนนักศึกษาว่า  ในการสังเกตเด็กไม่ควรตัดสินเด็กโดยเอาความรู้สึกของตนเองมาตัดสิน    แต่ควรดูจากพฤติกรรมและสิ่งที่สังเกตเห็นณตอนนั้น

ประเมินตนเอง

มาเรียยนตรงเวลา

แต่งตัวถูกต้องตามระเบียบ

ตั้งใจเรียนและทำงานที่ได้รับมอบหมาย

ประเมินเพื่อน

เพื่อนๆตั้งใจเรียนแต่งตัวถูกต้องตามระเบียบและตั้งใจฟังที่อาจารย์สอน

ประเมินอาจารย์ 

อาจารย์สอนเข้าใจง่ายใช้คำเหมาะสมนักศึกษาสอนสนุกไม่น่าเบื่อ

บันทึกหลังเรียนครั้งที่  5

วัน พุธ ที่ 1 มีนาคม 2560

เนื้อหาที่เรียนรู้

8.เด็กที่มีความบกพร่องทางพฤติกรรมและอารมณ์ (Children with Behavioral and Emotional Disorders)

-มีความรู้สึกนึกคิดที่ผิดไปจากปกติ

-แสดงออกถึงความต้องการทำร้ายตนเองหรือผู้อื่น

-มีความเชื่อมั่นในตนเองต่ำ

-เด็กที่มีการควบคุมอารมณ์ให้อยู่ในสภาพปกตินานๆ ไม่ได้

-เด็กที่ควบคุมพฤติกรรมบางอย่างของตนเองไม่ได้

-ทำให้ไม่สามารถอยู่ร่วมกับผู้อื่นได้อย่างเรียบร้อย

ลักษณะของเด็กบกพร่องทางพฤติกรรมและอารมณ์

ความวิตกกังวล (Anxiety) ซึ่งทำให้เด็กมีนิสัยขี้กลัว

ภาวะซึมเศร้า (Depression) มีความเศร้าในระดับที่สูงเกินไป

ปัญหาทางสุขภาพ และขาดแรงกระตุ้นหรือความหวังในชีวิต

การจำแนกเด็กที่มีความบกพร่องทางพฤติกรรมและอารมณ์ ตามกลุ่มอาการ

-ด้านความประพฤติ (Conduct Disorders)

-ด้านความตั้งใจและสมาธิ (Attention and Concentration)

เด็กที่มีความบกพร่องทางพฤติกรรม ซึ่งจัดว่ามีความรุนแรงมาก

-เด็กสมาธิสั้น (Children with Attention Deficit and Hyperactivity Disorders)

-เด็กออทิสติก (Autistic) หรือ ออทิสซึ่ม (Autisum)

ADHD เป็นภาวะผิดปกติทางจิตเวช   มีลักษณะเด่นอยู่ 3 ประการ คือ 

   -Inattentiveness

   -Hyperactivity

   -Impulsiveness

ความเข้าใจผิดเกี่ยวกับสมาธิสั้น

    สมาธิสั้น ไม่ได้เกิดจากความผิดของพ่อแม่ที่เลี้ยงดูลูกผิดวิธี ตามใจมากเกินไป หรือปล่อยปละละเลยจนเกินไป และไม่ใช่ความผิดของเด็กที่ไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ แต่ปัญหาอยู่ที่การทำงานของสมองที่ควบคุมเรื่องสมาธิของเด็ก

9. เด็กพิการซ้อน (Children with Multiple Handicaps)

-เด็กที่มีความบกพร่องที่มากกว่าหนึ่งอย่าง เป็นเหตุให้เกิดปัญหาขัดข้องในการเรียนรู้อย่างมาก

-เด็กปัญญาอ่อนที่สูญเสียการได้ยิน

-เด็กปัญญาอ่อนที่ตาบอด

-เด็กที่ทั้งหูหนวกและตาบอด

อาจารย์ได้แจกสีเมกิจให้นักศึกษาคนละกล่อง

ประเมินตนเอง

มาเรียยนตรงเวลา

แต่งตัวถูกต้องตามระเบียบ

ตั้งใจเรียนและทำงานที่ได้รับมอบหมาย

ประเมินเพื่อน

เพื่อนๆตั้งใจเรียนแต่งตัวถูกต้องตามระเบียบและตั้งใจฟังที่อาจารย์สอน

ประเมินอาจารย์ 

อาจารย์สอนเข้าใจง่ายใช้คำเหมาะสมนักศึกษาสอนสนุกไม่น่าเบื่อ

  

ศึกษาดูงาน ณ  โรงเรียนเกษมพิทยา
วันที่  21  กุมภาพันธ์  2560
"การจัดประสบการณ์การศึกษาแบบเรียนรวม"

นักศึกษาไปศึกษาดูงานที่โรงเรียนเกษมพิทยา ได้ก็แบ่งกลุ่มเพื่อนจะแบ่งเป็นห้องๆสังเกตดูพฤติกรรมเด็ก ดิฉันได้อยู่ประจำห้อง 3/2  สังเกตน้องเนส(ดาวน์ซินโดรม) และน้องณิชา (ออทิสติก)  

สังเกตน้องที่บริเวณสนามเด็กเล่นและทำกิจกรรมร่วมกับน้องๆที่หน้าเสาธง

  

เข้าห้องประชุมเพื่อทำความรู้จักเกี่ยวกับโรงเรียนเกษมพิทยา

สังเกตน้องๆที่ห้องเรียนประจำชั้น 3/2

จากการสังเกตพฤติน้องเนสและน้องณิชา

น้องเนส

  น้องจะอ่อนไหวด้านอาอารมณ์   จะเรียกร้องความสนใจ  ภาษาที่ใช้ไม่ชัดเจน  น้องจะชอบกล้อง  ชอบถ่ายรูป  ชอบกิจกรรมเคลื่อนไหน  สามารถสอนเพื่อนทำกิจกรรมเคลื่อนไหวได้แต่เคลื่อนไหวช้ากว่าเพื่อนและชอบมุมนิทาน ชอบดนตรี  ชอบเล่นกับแว่นตาตลอด  เวลาเห็นอะไรที่วางไม่เรียบร้อยจะรีบเข้าไปจัดให้เรียบร้อยทันที  ในระหว่างที่น้องเนสทำกิจกรรมอยู่จะสังเกตเห็นว่าน้องเนสจะเข้าไปกอดน้องผู้หญิง

น้องณิชา  

    จะมีปัญหาด้านอารมณ์ควบคุมตัวเองไม่ได้  ชอบเรียนวิชาภาษาอังกฤษ  สามารถพูดโต้ตอบภาษาอังกฤษได้ดี ไม่สนใจคนแปลกหน้า  ระหว่างทำกิจกรรมในวิชาอังกฤษ เท้าเพื่อนไปโดนน้องนิดนึง  จะสังเกตเห็นว่า น้องจะชักสีหน้าทำหน้าตาไม่พอใจใส่เพื่อน  แล้วพูก โอ๊ยๆๆๆๆ  และน้องจะชอบดึงแก้มตัวเองเล่น